Имхо, нам державности пока хватает - выше крыши, с этой еще до конца не разобрались)
Но это есть гут, только через решение проблем можно совершенствоваться.

Гы... пабудаваць культуру... у галовах - праўду кажаш, пагаджуся. У іншым - здавён будуецца, а зараз актыўна разбураецца.

Праблема яшчэ і ў тым, што многія з рускамоўных пагардліва ставяцца да ўсяго беларускага ўвогуле, а беларускамоўных адразу ж лічаць за БНФаўцаў ці ўвогуле грантасосаў. Дзеля прыкладу дастаткова ўважліва прагледзець 2-3 галінкі раздзелу "Палітыка" форумаў TUT.BY.
Робячы дадзеныя дзеянні, гэтыя ёлупні дыскрэдытуюць УВЕСЬ рускі народ, бо сваімі высерамі (інакш ужо не паварочваецца язык казаць) правакуюць іншых ненавідзець не толькі іх, але ў шэрагу выпадкаў думаць так пра ўсіх рускіх.
А яшчэ яны сваімі высерамі атаясамліваюць у вачах многіх паняцці "дзяржава" і "краіна".
"Жыць" вучылі  не толькі "маскалі" (калі удакладніць - ёлупні, што лічылі сябе паўнавартаснымі прадстаўнікамі рускага народу і зсімі сіламі ніштожылі ўсё "нярускае", дыскрэдытуючы сваім цемрашальствам УВЕСЬ рускі народ), але і "пшэкі" (тыя ж ёлцупні, якія лічылі сябе паўнавартаснымі прадстаўнікамі польскага народу, тым самым дыскрэдытуючы яго ЎВЕСЬ). З найноўшай гісторыі нагадаю 1921 - 1939 гг., Заходнюю Беларусь.
Хех... з кім яднацца... ну прымем, што гэта не летуценства. Тады прамая дарога - з Лтвой. Бо імена там - Вільня - культурная сталіца Беларусі на працягу многіх стагоддзяў, гвалтоўна перададзеная Крамлём у 1939 г. Далей - глядзім зноўку ж на гістарыцчны вопыт. Дзяржаўнай мяжы паміж Літвой і Беларуссю не існавала да 1939 г. Болей таго, ўспамінаем: "ліцвін", "ліцвін-беларусец", "ліцвінка-беларуска". Пад паняццем "Літва" доўгія часы разумелася тэрыторыя Беларусі (гл. творы Міцкевіча). Да таго ж: ЛітБел ў 1919 - 1920 гг. Да т аго ж: Літва-Жмудзь - і Літва-Белдарусь (заўважце: і там, і там - ЛІТВА). Да таго ж: нямала знакамітых людзей І БЕЛАРУСЫ, І ЛІТОЎЦЫ лічаць сваімі, а значыць, агульнымі...
Буду рады, калі хто дапоўніць.

P.S. PeraPlut, заходзь на "Беларускамоўныя знаёмствы" !

ну в любом случае на голом месте государство не построишь, для этого нужен некий фундамент.. я всего лишь выделил то что мне кажется важным.

По моему это разные вещи.. и находятся они на разных уровнях, тут нельзя ровнять.. культура - это основа, без нее человек не является человеком.. это не идея, за которую надо сражаться, это то без чего существование под вопросом. А государство это уже изобретение самого человека..

Предлагаю отличать нац. культуру, о которой я говорил от личностного понятия.  повторю еще раз, что под патронажем ЛЮБОГО из наших соседей, жаль, их не выбирают, культурней мы не станем.
Культура и система ценностей формируются образованием, которое даётся государством, и это проблема исключительно государства. А если оно любит заниматься саморазрушением... В нашем случае это самовоспроизводство рабов и оно имеет очень глубокие корни. Надо как то вырываться из порочного круга

Belarusi najal velmi mocna siabe atasimiluuc z ruskimi. Mnogia sa  znaemih ne bachac roznici pamig tim ruski ti ci belarus. U getim i prablema! Treba zaugdi adkreshcivcca ad naviazvanne getaga yarliku "ja - ruski chalavek". Zausedi akcentavac uvagu na adroznenniah u pavodzinah, mentalitece, haraktari  i inshim pamig belarusami i ruskimi. Takih adroznenniau sapraudi shmat. Navat kali paraunnae ne u lepshi bok dlia belarusa, use rouna geta nasha, rodnaja, ni z kim ne padobnaja svaeasablivaja risa. Vos geta bolsh za use zlue ruskih. Jani ta lichac nas ruskimi jakija sporchani palanizacijai. A paliak dla ruskaga- yak chirvoni koler dlya bika (i naadvarot). Adsuil i nianavisc da belaruskai movi - nu velmi uzo yana na ih kont padobna na polskuu. I menavita tadi kali bolshasc z nas navuchicca ne havac a nanndvarot vipiachavt svae belaruskae ya,; (ne istotna jak, mogna u pavodzinah, adzenni, move, spevah, adpacinku, egi, kahanni i insh), budze imcknucca zrabic geta chastkau svaigo giccia vos tadi pachnecca novaja staronka u nashai dziargaunasci. A zaraz- seniashnjia Belarus (zapavednic sacijalizmu u centri Europi), geta niakchemnaja parodia na BSSR u skladze SSSR (praemnicai yakoga sennia z´jaulaecca Rassia). Dekaracii zmianilisja ale roli zastalisja.

предложение принято=))

а этого вроде как никто и не отрицает=) именно это я и подразумевал в начале!

а вот тут позволь не согласится. культура и система ценностей формируется человеком, только в себе и только для себя.. образование, безусловно, играет далеко не последнюю роль в этом, но точку ставит каждый сам. Так что государственной проблемы я тут не вижу.

беларусы толерантны, и этим все сказано. хотя зачастую это не толерантность, а банальная лень.. многоие не готовы отстаивать свои идеалы

PeraPlut-ne nii, bolsh aptimizmu. A to ciabe chitaeh dik slezi navarochvaucca. I chitai uvazliva pasti, a to takoe adchuvanne shto u ciabe haos u galave. Pachinaesh skaz z adnago a zakonchvaesh zusim inshim.

Магчыма будуць. Некаторыя.

Да гісторыі пытання:
ёсць такая кніжыца:
Казлоў Л., Цітоў А. Беларусь на сямі рубяжах. - Мн.: Беларусь, 1993.
Тамака ёсць карты з рознымі пунктамі гледжання. Паслужаць добрай глебай для роздуму. Плюс яшчэ раю глянуць Нацыянальны атлас, карты пра этнічны склад ТАДЫ і ЗАРАЗ.
Пасля гэтага размова мае быць больш прадукцыйнай.

Cэр, у Вас абгостраная рэакцыя на мае выказванні. ДЗЕ ІМЕННА я сказаў, што я ЛІЧУ, што Вы гэтага не бачылі?
Я ж таксама магу надумаць ХЯЗ чаго. Хоць Вы-то не паўтарайце маіх памылак (гл. выказванні).

Зноў нестыкоўка. Ну скажыце, ДЗЕ ІМЕННА мною сказана, шўто мы ПАВІННЫ ЎСЕ ЎЗЯЦЬ адну і тую ж карту?

Покуль спісваю абгостраную рэакцыю на ранішні час і на незадавальненне ад практычныхз па геаінфарматыцы.

Вечарам напішу адказ.

Такі-пішу адказ.
Пра карты ўспамятаў нездарма: яны паказвалі этнічныя межы беларускага народа (у т.л. і тэрыторыі з беларуска-іншым насельніцтвам, дзе беларусы складалі асноўную ці важкую долю) такімі, якімі былі ў пачатку 20 ст. Потым пайшлі: войны, СССР, русіфікацыя+паланізацыя (у БССР - русіфікацыя, у Заходняй Беларусі - паланізацыя); потым было ўз'яднанне і перадача Віленскага краю Летуве (Літоўскай Рэспубліцы са сталіцай у Каўнасе)... Потым - зноўку русіфікацыя... узаемная дэпартацыя палякаў і беларусаў па загаду Крамля...
Да чаго прыйшлі: асіміляцыя займмела найбольшы поспех на сённяшніх расійскіх тэрыторыях (Веліжчына, Невельчына, Себежчына, Смаленшчына, Браншчына); на другім месцы - Віленшчына; найбольш беларусаў і беларускамоўнасці і беларускасці - на Беласточчыне (сённяшняе Падляскае ваяводства).
Што маем? Верагоднасць вяртання шляхам "нізоў" (не хацеў, кажучы такім чынам, пакрыўдзіць нікога) Смаленшчыны, Браншчыны, Невельчыны, Веліжчыны і Себежчыны - найніжэйшая. Як вынік - у лоб абвяшчаць гэтыя землі беларускімі, хоць яны такія і з'яўляюцца гістарычны, - для звычайных людзей - найперш алагічна, і па-другое, смешна. Хто слухаць будзе?! Га?
З важкіх цэнтраў беларускасці застаюцца Віленшчына і Беласточчына.

Отредактировано economico-geographer (2007-10-17 22:42:32)

Віленшчына у іншых  гістарычных варунках засталася б за намі, паколькі
1. гэта быў цэнтр нашай культуры
2. асіміляцыя насельніцтва тут працякала б тут найбольш цяжка, паколькі мовы бел. і літ. народаў адносяцца да розных групаў, чаго  на ўсіх астатніх межах не назіраецца

Згодзен, што адзіны магчымы напрамак дзейнасці - Беласточчына, хаця іншых перспектыў, апроч як для сферы культуры, пакуль ня бачу